Umutlar ufuktan seninle doðdu,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Iþýk karanlýðý nurunla boðdu,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Çaðdaþ yaþamlarýn sensin anýtý,
Verdiðin eserler bunun kanýtý.
Sana sevda oldu halkýn yanýtý,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Dedin, ne þeriat ne de bir darbe,
Karanlýk yarýnla tutuþtun harbe.
Sen ki sýðýnmadýn kör gibi garbe,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Açtý kýr çiçeði daðýn karýndan,
Umut besleyerek senle yarýndan.
Kardelenler aðlar sensiz zarýndan,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Ömrünce savundun lâik düzeni,
Yerden yere vurdun halký üzeni.
Olmadýn garibin dudak büzeni,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Ýnsana dönüktü o güleç yüzün,
Yýllarý kat ettin gelmeden güzün.
Ýnsan sevgisinde bitmedi düzün,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Çabanla yok oldu cüzam illeti,
Korkuturken adý sensiz milleti.
Attýrdýn hastadan sen bu zilleti,
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Öðrendim olmuþsun gerçek bir hacý,
Sahte mümin gibi takmadan tacý.
Yaralý kalplerin eþsiz ilâcý;
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Papatya açmaya verdin de mola,
Iþýðýnla toprak aydýnlýk dola.
Atamýz orada yoldaþýn ola;
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.
Feyzi’yim sað olsun baþý ulusun,
Aydýnlar söylerken yobaz ulusun!
Yüce gönüllerde sen bir ulusun;
Yolun açýk olsun, ey! Türkan Saylan.