Duymasan da olur !

.
.
.
...saatlerdir oturuyorum paslanmýþ demir merdivende
içimden sen geçiyordun
þerit hâlinde
o an! yaðmur okþuyordu gözlerimi

yaðmuru severim dua diye sürdüðümde tenime


biliyorum yüzüme takýlýyor notalar
sesim bin asýrlýk yorgun
bir makamda es geçiyor gözlerim
bedenim ise resmini gökyüzünde saklýyor


iki kez nefes alýyorum
üçüncüde tutuyorum
çiðerlerim parçalanýrcasýna
korkularýmý gömüyorlar

"gizlice örgütlenmiþ sýralý mezarlara taksim ediliyor ömrüm "



þimdi; bir hayal kýrýntýsý
avuç içime dolan mutluluk
sanýyorsun ki...iyiyim !
oysa;
fazladan bir aðrým var
aklýma geldikçe yeþeriyor vaktiyle


bil
bil ki;
ben yokum
hiç olmadým


-senden önce ve sonrasý
fazla melankoli zaman
kýrmýzý rujumu ve topuklu ayakkabýmý hâlâ sevmemekteyim
deðiþen bir þey yok yani anlayacaðýn güncemde-


bir devir bitiyorken
fazla iyimserim
gözlerimi yumduðumda hâlâ akýyor ege’nin kalbine

duyuyor musun!
duymasan da olur!
hiç yoktum...


Sosyal Medyada Paylaşın: