ÇALKANTI

Ýnanmak mý istiyorsunuz,
Doyasýya sevmek mi?
Neyi, neden?
Sevilecek bir þey mi var artýk,
Aðlanacak, tapýlacak kutsal deðerler mi kaldý?
Yok, yok ölene aðlanýr mý sersemler…
Ýþte dostlar:
Gecenin korkunçluðu çepeçevre etrafýnda,
Dondurucu ayazýn sürüklediði mahvolmuþluk..
Beyinleri kemiren puslu müphemiyet…

Darmadaðýn hatýrat orda burda…
Kaçmak bir çare mi sence,
Kolay mý o kadar?
Bak!
Milyarlarca yýldýr yaþayan ölüme,
Tonlarca aðýrlýðýndaki kemik yýðýnlarýna…
Ya kafalarýný giyotinde kestirmek için sýraya girenlere ne demeli!

Gülmek istiyorsan gül!
Zamanýn acýmasýzlýðýnda ufalandýðýnda,
Gurubun hüznü boðazýnda kilitlendiðinde,
Güneþin tanrýsallýðý içini yaktýðýnda,
Bak o bedenlere…
Onlar anlamazlar seni artýk,
Mutludurlar onlar anlamsýzlýklar içinde

Düþmanýnsa o kafalar!
Canlý, kýmýl kýmýl beyinler!
Ýþtahla kaz çukurlarý, göm onlarý
Yok et aydýnlýðý…
Koþ sonra yokolmuþluða,
Ayazýn serinliðinde
Sarýl ona var gücünle…

Vur tekmeyi güneþin saçlarýna
Yokoluþun tarifsiz sýzýsýný hisset
Ellerinden sökülüp alýnan anýlarý
Kulaðýnda uðuldayan sesleri …
Dümdüz vadilerin grisini…
Tertemizliðin seni terkediþini….
Ölümünü…
Hisset…

Uður GÖRGÜLÜ

21 Þubat 1977 saat 21.17



Sosyal Medyada Paylaşın: