Ey yüklendiði yükü kendinden aðýr adam
El verme ki yýkýlsýn gölgesiz ahýrla dam
Zalime kucak açma dönecek keserle sap
Sessiz çýðlýklarý duy mizanda bekler hesap
Kabul! Kalpte olmalý biat ve aidiyet
Suça ortak olup da verme canýný diyet
Kime küsersin besle içinde hep hoþgörü
Kýlavuz mu ararsýn önündedir gökbörü
Düþmesin ki dilinden hiç Kelimeyi Tevhid
Yaradan’ýnla olsun yapacaðýn tüm Ahid
Hayretler veriyorsun anlat nedir bu hiddet
Düþman karþýnda iken dostlarýna mý þiddet
Hüsranlara uðrayýp yenilsen de her sefer
Bu davanýn uðrun da ölüm gelse ol nefer
Bahaneler uydurup sebepsizce aðlama
Refik olmuþken Rabbin yollarýný baðlama
Yarýn yeni bir umut güne ýþýk olsana
Kini nefreti býrak sevgi olup dolsana
Neden utanýrsýn ki onurlu þereflisin
Âlemlerin sahibi tarafýndan reflisin
Nas denen mahlûkatta kalmadý mý hayâ ar
Bizi kýzýl elmaya götürecek zaman dar
Amentüye inandýk her daim ölümlü an
Dökülmesi gerekli vatan için artýk kan
Ruha can verecektik kesildi mi nefesin
Kurtuluþun müjdesi bayrama arefesin
Vurulsa da kelepçe çeliktir bileklerin
Hala ulaþmadý mý dua ve dileklerin
Zamanýn mý var durma! Rabbin ipine sarýl
Yesevi dergâhýnda maneviyata karýl
Maruf ile Münker’i emir telakki ettik
Yerle gök kavuþurken birbirimize yettik
Adabý muaþeret..! Adabýmýzla sustuk
Ha bugün ha yarýn mý diye diyede pustuk
Halk etmiþken Yaradan kullarýný çamurdan
Un, su ve tuz hazýrken ekmek yapsan hamurdan
Hiç mi derman kalmadý silkelenip haydi kalk
Bir umut görüyorken gözlerinden garip halk
Yarýn geç olabilir budur kýyametimiz
Þefaatçi olacak Nebi-ül Ahmet’imiz