diyorum ki...

diyorum ki; þiir bitmiþtir:
kýnýndan çekilen bir kýlýç,
kalbe saplanýr gibi:
canhýraþ bir soluktur; hayata
yüzünü dönmüþ sitemkâr yolcu...

diyorum ki; söz uçurumdur:
kayýp giden ayaðýmdýr;
hayýr, hayýr! dil’imdir,
bir akrep gibi bedenimi sokan.
dil(l)’enmeye görsün...

diyorum ki; akýldýr akýl,
iplerini salývermiþ derviþ
meczûp bir güneþ gibi,
aþk üzre dönen bir mevlevi.
akýl; akýl diyorum: pervâne...

diyorum ki; hiç baþlamamýþtýr / ne ilk,
ne son satýrý yazýlmamýþtýr. þiir;
kalbe düþmemiþ bir vahiy; od’larýn
arasýnda parlamayan nâr; mûsa’nýn
avucundaki beyaz leke, deðildir þiir...

diyorum ki; aþktýr, aþk
yakýp kavuran zemheri yalnýzlýk.
ibrahimi yakmayan od;
mecnunun ismini çöl kýlan,
cismini gayb kýlan girift:
aþk; diyorum aþk: sersefil...

diyorum ki; yalan’dýr þiir / ve
yalan olduðu kadar doðru.
aþk kadar zülâl; beyaz kadar uzak,
leke kadar âþikâr; hüzündür adý,
yaþanmamýþ olduðu kadar...

diyorum ki; bedevî bir münzevi,
yýldýz kadar uzaksa / ya da,
uzaksam en az bunlar kadar:
adým; konulmamýþ bir yalnýzlýk olsun,
sesimin titreyen "ben" noktasýnda...

mustafa nazif duran

Sosyal Medyada Paylaşın: