Yalnýz geçen Eylül geceleri gibi hayallerim, Öylesine kendi içinde çeliþkili, Gündüzleri yazý aratmayacak sýcaklar, Geceleri yazý özleten serinlik... Kimi zaman parçalý bulutlu, Kimi zaman anneler gününde öksüzün göz yaþý gibi duraksamasýz yaðmurlar... Bazen yýldýzlar parlýyor simsiyah gecenin karanlýðýný daðýtmak istermiþcesine, Bazen ay tam tepede, Bazen saklanýyorlar bulutlar ardýnda, Sen gibi, Kaçar gibi, Gelmeyecek gibi... Sonra bir ürperti sarýyor bir zamanlar senin sarýldýðýn bu aciz bedeni, Ýçten gelen bir üþüme, Yaðan yaðmuru bastýrýrcasýna göz yaþlarý, Ýsyanlar, Küfürler, Haykýrýþlar boðuk bir ses ile eþlik ederek hýçkýrýklara... Hani diyorsun, Öleyim bu gece, Sabah olmasýn, Ya da yok yok, Sabahýn ilk ýþýklarýný görüp öyle öleyim, Ve bir bakmýþsýn bir baþka Eylül gecesinde ayný dilekler ve umut ile sabahý bekliyorsun, Öleyim demekle ölünmüyor ki...
Ömer Eraslan 14.09.2014 22:42
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Eraslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.