Doðrularýmý yanýma aldým, yola çýkarken,
Bir ömürü adým adým tükettim ardýndan
Aðlamadým, göðüs gerdim, katlandým acýlarýna,
Bir atlas keseyle sundum sevgimi,
Güneþ oldum, açtým, tam da kýþýnýn ortasýna,
Isýttým parmaklarýnýn uçlarýný avuçlarýmda,
Tapýndým toteme tapýnýr gibi, kurban ettim kendimi,
Attým ateþlere, yandým, tutuþtum…
yaranamadým…
En güzel yerinde mi bitiyor her þey?
Kaç kaçabildiðin kadar, haydi öyleyse!
Ben böyle de yaþarým,
Aðlayan gözlerimle, kanayan yüreðimle
Ve yorgun bir harabe içinde…
Vur beni onikimden,
Sen bana hiçbir þeysin ,
bundan sonra üzülürsem namerdim…