Gamzeli Tavırlarını Yazmaya Çalışıyorum

kara gözlü küçük kýz
þimdi harfler nasýl heyecanlýdýr
nasýl büyük sözler söylesem diye
abartýlý elbiseler giymiþ
rengarenk palyaçolara benzeyen
gamzeli tavýrlarýný yazmaya çalýþýyorum

boyumu aþýyor gösterdiðin sevgi
sarýlýnca duraksayýp bu anýn biteceðine
hüzünlenen aklýmýn göz yaþlarýný siliyorum
sevmek ne kadar basit deðil mi

bir gün ben yokken çerçevelerin ortasýna dalýp
o eski anýlarý düþünürsen
dolanýr saçlarýna geçmiþin yorgun elleri
üzülürsün
çabuk azalýr bulutlar
ilk istasyonda karmaþaya kapýlan adýmlarýný
sayarken unutursun yanýndan geçtiðimi

sonra bilmem havada mý uçar arabalar
yerin altýnda mýknatýs çemberleri
aðaçlý resimlerle duvarlarý süsleyen
eski ormanlar dolar avuçlarýna
dalarsýn
sulara atýlan oyuncak kaðýtlar gibi buruþur kalbin
aðlayamazsýn

neden o zamanýn içinde ben yokum diye
biraz daha ileriye yürürsen eðer
anlayacaksýn mevsimlerin huy olduðunu
her þarkýnýn bir sonu vardýr
durdurup kalbini dinle
ne kadar çok yaþadýðýmý seninle

istersen savur sonsuzluða unutturup bana kendini
kara gözleri küçük kýz
yorulup dizlerini ovduðunda
sonu gelmiþ bir baharla buluþacaksýn
orada sarýlýrken bir daha sana
dünyanýn döndüðünü anlayacaksýn.









Sosyal Medyada Paylaşın: