Bir kan daha içtin zühre tenden, Ah sýzan duvarlarý tutmaz, hiçbir kör kütük çerçeveli aný. Bak Alice hainlikler diyarýnda. Dön sýrtýný ve bekle vurulacaðýn vakti. Buram buram kan kokuyor, bir damla daha diye diye. Erken seven, erken yol alýr. Koy cebine aydýnlýklarý, Ýþte orada düþüyor, bir sapandan fýrlatýlmýþ gibi yýldýzlar. Alkýþ tut, bu müzikali herkes duyamaz. Biraz daha gürültü yap, Yap ki çýðlýk çýðlýða bir bayram yaþansýn. Sonrasý dans edecek boðazýnda düðümler. Açtýkça düðümü, her göz yaðmurunda, Bir kördüðüm daha niyetine iç gitsin. Savur savurabildiðin kadar, eteðinden tüm aþklarý. Alnýndan öptü mü ölüm, Ölüm deðil ki o, yaþamýn ta kendisiydi. Az buz deðil öyle, Kulaðýndan tutup, dýþarý atýlacak kadar çocuk deðildi acýlar. Sakla yaraný, gelir zamaný açar kanatýrsýn. Bir de inceldiði yerden koptu mu hüzün, deðme derdine.
O soðuk eyvahý yerken ensenden, Anladýn ki ummadýk aþk, baþ yararmýþ, Mevlana baðýrýr ise “Ne olur Sen de aþka gel” diye, Gamdan yüz çevir, dergahýndan kovulmuþçasýna. Gök yýrtýlýrcasýna verir mi el, Bel baðladýðýn taþla birlikte, Yuvarlandýðýn o kuyudan, Yusuf ses verir mi, sesine !
Bir libas var üstümde, içimden periþan. Bir uyku var gözlerimde, sorsan Ashab-ý Kehf’ten kalma.
Gül SEZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Burcu Karagülmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.