YORULDUM
Þu kollarým artýk, düþsünler yana.
Yoruldu ben benden, yoruldum artýk.
Bedenim yük olur, þu garip cana.
Yoruldu ben benden, yoruldum artýk.
Anlatamam derdimi, dönmüyor dilim.
Kývranýr þu gönlüm, periþan halim.
Yalnýzým dünyada, kalmadý yerim.
Yoruldu ben benden, yoruldum artýk.
Ne caným kaldý, nede cananým.
Yýkýldý sarayým, yýkýldý haným.
Meçhule gidiyor, benim bu sonum.
Yoruldu ben benden, yoruldum artýk.
Ne desem yetmiyor, sözlerde bitti.
Vefasýz insanlar, canýma yetti.
Takatým kalmadý, gençliðim gitti.
Yoruldu ben benden, yoruldum artýk.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.