İNSAN OLMAYI ÖZLEDİM

hayat bana dilen diyor
iþler acýsý olmuþ
bu yaþamýn kýyýsýn da
soluklanmam için,

ve gözlerim de yýkanan
öfkeli zamanlarý
makaslamam için,

güç bela yokuþlarýn da
nefesimle parçaladýðým
bu kalbi korkuyla avutmam için...

gözlerim ayaklarýmýn dibine iliþtikçe
ellerim uzandýðýn dan habersiz titredikçe
ve kulaklarým yeni sesleri satýn aldýkça
dilim þeytanýn ýslýðýný çaldýkça,

hangi özlediðim yaþamýn
geri döneceðini kabul edebilirim,

hangi arsýz isteklerimi
cesaretime baðýþlarým ,
hangi gerçeklerin kucaðýnda
yalanlarýmý emzire bilirim ki;

yok iþte böyle bir hayat;

sahteliklere aç gençlik
dönekliklere avuç açacak
nefsi ölü rüzgarlara býraktým...

denizi olmayan mavi
sarýsý olmayan yeþilim,

heyecanlarý budanmýþ
gölgesi karanlýk kapýlarýn ardýna taþýnmýþ
sessizliðinde uyuyan
gururu hýrsýyla kokuþmuþ
Tatsýz zorlamalarýn
meyvelerini yemek istemiyorum ...

ben yüreði yeniden insan olmak isteyen
eþit þartlarýn duygusunu paylaþan
açlýðýný yanlýþ adreslerde doyurmayan

gözlerinin içi huzur ve barýþla gülen
aydýnlýk yarýnlarýn sahibi yoksul
yüreði ve ruhu düzgün iþleyen
yiðit bir insan olmak istiyorum
satýn alýnmayan.....


Not : Piþman olmuþ bir dostumun paylaþtýklarýndan yola çýkýlarak yazýlmýþtýr...






Sosyal Medyada Paylaşın: