Biraz Pencere

karanlýðýn olan biteni sakladýðý
kim bilir hangi duvarýn önü
sonra bir ev sarý ýþýklarýný sarkýtýr kalbime
biraz pencere mi desem
ay ýþýðýnýn kelebeklere yol gösterdiði
yapraklarýn kuruyan endiþesinde
gölgesiyle konuþan bir aðaç olurum bazen
duygusunu tuttuðum durgun yaz akþamlarýnýn
geçmeyen vakitleri sarýlýr
saçlarýn öyle güzel kokar ki

yorulup taþlara otursam gözlerim bir an
dalgýnlýðýn yumuþak rüyasýna kapýlýr
belki bir karýnca geçer yolumuzdan
belkide anlam veremediðim garip bir gölge
ve içinde duygularýma eþlik eden sonsuz saatler
þefkat hissiyle alevlenirken
dokunurum dudaklarýna
arka kapýsýný aralayan bir ayrýlýk þarkýsý geçer
eðip bakýþlarýmý hüzünlenirim yeniden

ne olur böylesine sevmiþken uzatarak tutkularýmý
kaybolsam
hatýrlamazsýn bana deðen göz uçlarýný belki
bir gül gibi arkamda duran dal
gök yüzünden yarýnlarýný istiyor
baþýný göðsüme dayanmýþken
sana ulaþmadýðýna inanmak istemiyorum sözlerimin
beni sev
sev
sevgiyi dinle
yalpalayan ýþýklarýn arasýndan
aramýzý ýsýtan sonsuz geceyi.







Sosyal Medyada Paylaşın: