Dünün ýþýklarý sönmüþ Yol þaþkýn, yol kimsesiz Yön meçhul
Sonu baharýn yine sonbahar Adým adým kýþ Sevgiyle kurulu bir abide Bir yemin Ve yýkýlýþ
Çimenler solgun, papatya üzgün Kelebek ömrüne sýðarmýþ hatýralar Sýðdý Her gün yeni bir cümle yazarmýþ insan hayatýna Bazý üzgün, bazý hüzün
Hani inanýrsýn her sabah doðar güneþ Her akþam batar dersin Yüreðin umut kaynar Her bakýþta gülümsersin
Sonra bulutlar kararýr Yýllarýn duvarlarýný bürür bir çatlak Arasýna sýkýþýrsýn Vazgeçersin çiçeklerden Her damlada damlarsýn Baðlar bozulur Gün eylüldür artýk
Yapraklarýn rengine bürünür gözler Hýnç dolu bir çekiçtir yumruklar Vurulur dünyaya en tepesinden Yok olsun istersin Talih, kader bu der En masum halinle gülümsersin
Ne dün kalmýþtýr artýk ne bugün Bir yýkýk yürek olmuþundur artýk Yarýnda bitersin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.