Yüzümde hüzün gözlerimde yaþ var bu gece
Her þeyini kaybetmiþ yorgun bir ihtiyar gibi
Çekildim bir köþeye
Öylece düþündüm
Bunca acýlardan sonra
Ne sen dön diyebilirdin nede ben gel diyebilirdim
Unutma ey sevgili her þeyde bir hayýr vardýr
Bazen ayrýlýklar dýr insaný olgunlaþtýran
Bazende bir ömür yalnýzlýktýr
Ýnsanýn payýna düþen
Bazende gidip de dönmemektir
Meçhul bir yolcu gibi
Tanýmadýðýn bir þehirde kaybolmak gibi
Her ayrýlýk bir ölüm gibi Yüreðini acýttsada
Elbette acýn dinecektir bir gün
Hangi adreslerde arayacaksýn beni
Hangi dostlardan soracaksýn beni
Hangi ayrýlýklara aðlayacaksýn
Hangi garibin dünyasý yýkýlmadý ki
Ne sana acýr bu þehir nede bana
her þey unutulur gider adý Ýstanbul
Bir okyanus gibi her þeyi kaybettirir
Söyle þimdi mutlu musun
Kaybettiklerine mi aðlýyorsun
Yoksa ettiðin zulümlere mi
Býrak sevgiyi sen bir saygýyý bile bana çok gördün
Artýk yokum arama sorma beni
Unut gitsin her þeyi unut ki yüreðin acýmasýn...
___Ömer Karagöz__
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.