teker teker vuruluyordu
ve
kalan son yýldýzdý bu…
kývýlcýmlar savurup narçiçeði
tutuþmuþ bir tavan gibi
çöktü gökyüzü yandý karanlýk sular
panjurlarýn çarpýldýðý bir sonbahar
sokakta hayal mayal bir çehre
galiba gece yarýsý eve dönüyordu
kalan son yýldýz loþ… kabzasýnda
kýrýk kalp iþlemeli bir tüfek taþýyordu
neydi þimdi bu gece vakti
hep ayný soru soruldu…