I-
yýl yok
Ademoðlu karanlýða gömülmüþ bebek mezarlýðýnda
Havva’nýn karný deþilip aðaçlarýn
içindeki kan cehennemine mühürlendi
terazi kemikleri tükürüp
hepimizi ateþ krallýðýna yolladý
þeytan valste
tüm krallýklar ölü
sesler yenmiþ iki kaþ arasý araf boþluðunda
insanlýk maskeleri sýyrýlýp tensiz býrakýldýlar
üryan dünyanýn çivisini sökmek için arþ ortadan yarýldý
içinden kanatlýlar gelip iplerimizi kestiler
yok oluþ baþlasýn dedi baþ melek
II-
bulutlarýn kaburgalarýný soyup var oluþ kuþlarýyla
sema’nýn karnýna þýrýngalandým
içimden bir dolu kýþ eylülü akýp
kirpiklerimin baðcýklarýna inþa olup
tel örgülü eþkýya daðýndan kovuldum süleyman
III-
bir iki üç sus çocuklarý doðuruldu göðün mezarlýðýna
üç asýr üç insan üç kent üç aziz
ve üç rahiple yundum içimden ölüler kalktý
yedi katmanýn ucubelerini içtim gözlerim cinnet
korkuyorum süleyman içimi basan ecnebi bekçisinden
babam doðurdu içimdeki var oluþ senaryosunu
tüm göðü içti avuçlarýmýn ceset çukurlarý
saçlarýmda uçuþan tüm ölü þairleri diriltip
beynimin kuyusuna kol parmaklarýyla ördüm
sonra þuurumu yitirip
deliler çukuruna hapsedildim süleyman
üç gün üç gece aklýmý kurcalayýp
loplarýmýn arasýnda gezinen barbarlarý tükettim
çýrýlçýplak soydum ülkelerin cümlelerini
gebe kalsýnlar diye
kýtalarýn doðumu kaç ölümü çaðýracaktý
fýþkýran kabus çýðlýðýna süleyman
zaman ayaklarýný sonsuzluða giyindiðinde
bakire kan kalmayacaktý süleyman
ve tüm kent raylarý aðlayacak
kahpe tuzaðýn içinde oynanan sözde merhamete
IV-
içimdeki vahþiyi ben doðurmadým
annemden aldým kanýn dýþa aktýðý gün
süleyman gözlerimi al benden
kulaklarýmý dik aðzýmý toprak çamurumla doldurup
göðün kuklalarýna satýp sustur beni süleyman sustur
V-
ben hiç var olmak istemedim süleyman
Meryem’in duasýný anladýðýmda
aklýma kuþ kaçtý var olmadýðýmý anladým
ö l ü y m ü þ ü m
Ondördüncüyýl
Duisburg
Lösev
Var oluþ kuþlarýyla büyü
Evlat.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.