puslu bir yaz günüydü,masumlarýn katliam günü,
çocuklarýn güle oynaya gittikleri oyun yerlerinde,
bir kalabalýk,bir çýðlýk,annelerin feryadý,
yürek dayanmýyordu,kelimelerin boðazda düðümlendiði an,
babanýn hastanede odasýndaki feryadý,
annen evde bekliyor,kapatma gözlerini,
baba gel gidelim de,,,,
dayanmýyor feyatlara insan,
durmuyor gözlerde yaþlar,
insanlýk aç,insanlýk muhtaç,çaresiz,
izlenmemeli böyle þeyler,duyulmamalý,
görmemeli ,bunalýma sokarmýþ insaný,
görmemezlikten gelinmeliymiþ,miþ,miþ
duymalýsýn,izlemelisin ,görmelisin,
yaþamalýsýn ki,yaþatmaya sebeplenmelisin,
yardým etmelisin kardeþine, ona el uzat,
acýlarýný sar,merhem ol ona,çocuklarýn yüzü gülmeli,
acý nedir? bilmemeli,hep mutlu kalmalý,
çocuklarýmýz bizim hayatýmýz deðilmi,
onlarý kaderine terketmemeliyiz,
onlarýn göz yaþlarý kýyamet gibi korkutmalý bizi,,
mutluluklarý ise ,dünyamýza bahar gibi doðmalý,,,
ilknur turak
08.09.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.