Umudum yaralanmýþ derinden, Þimdi gözyaþýmýn sessiz sessiz içime akmasýný izliyorum. Tekrar yerle bir olmaya hazýr deðilim. Yok! Artýk kaldýramam gidiþini... Sevincimi karanlýða býrakýp da gitme, Sensizliðin çaresizliðine býrakma beni. Karanlýk, taþ duvar her yer... Yok oluþun, en büyük yaralarýmýn filizi... Var olan dertlerime yenisi ekleme Sana ihtiyacým varken, Sýrtýný dönüp de gitme Gitmelerle yüz yüze býrakma beni... Yorulan yüreðimin gözyaþlarý dinsin. Mutluluktan aðlarým ben. Sen yeter ki, GÝTME...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilknuray_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.