Bakma be dostum! Dilimden düþen talihsiz söze Yürektir aslolan Kemiði yok ki dilin Kýrýlsýn beli!..
Üst-baþ, para-pul Hepsi yalan Dürüstlüktür akýlda kalan...
Olur da bir an Kirpiðinin ucunda görürsem bir damla yaþ Ýnan eðilerek düþer yere bu baþ Ne þan kalýr, ne þöhret Kul olur, köle olur bu can sana...
Gözümde ýþýk, dudaðýmda tebessüm Sanma ki, sensiz bu hayat yürür Þarkýlar söylenir Kadehler kýrýlýr Gamzelerimde kuþlar yuvalanýr Yokluðunda can cananla eðlenir...
Hayýr!..
Sen olmazsan yanýmda Ne sazým olur, ne sözüm Ýçimde büyür sýzým Sensiz her yer hüzün Böyle bil a dostum!..
Görüyorsun; Yaprak yaprak düþüyor takvimden gün Kökler saðýrlaþýyor, çiçekler sararýyor Gün geçtikçe Ve zaman, zamaný kovaladýkça Eskiyen dost penceresine siyah perde geriliyor...
Anlýyor musun, Duyuyor musun beni dostum? Siyah perde ne demek? Sensizliðin diðer adý O da ölüm...