HAYAT, HADİ EYVALLAH!…

Ayný sýnýfýn insanlarýydýk. Yapayalnýzdým.

Sýrama oturmuþtum, Dalgýndým derinlere,

nereye yollamýþtým aklýmý, hatýrlamýyorum.

Kim olduðunu anlayamayayým diye,

görmeyeyim diye daha en baþýndan en sonunu,

usulca arkamdan sokulup, gözlerimi kapatmýþtýn.

Hep beraberdik ayný yollarda.

Tenha buluþmalarýmýzdan kopamadýkça,

ayný dersleri kaçýrdýk.

Kandýrarak birbirimizi ayný sloganlarý atmak için,

ayný dersleri kýrdýk.

Uzun tümceli vaatlerini çoðalttýkça sen,

ben hayallerimi çoðalttým.

Ayný karabasaný gördük, uyandýk…

En baþýnda uyanýp

bugünkü fevkalbeþer kimsesizlik arabeskinin

ilk notalarýnýn çala çala nasýl bitirildiðini

ta o zamanlar görmeliydim.

Uzun tümceleri okuyamýyorum!

Kelime kelime çoðalttýkça vaadlerini

yitiriyorum inançlarýmý,
içine düþtüðüm çukurdan çýkamamaktan sýkýldým,

konuþtukça anlatamadýðým her þeyden,
iki yüzlü hayatlardan, riya dolu sohbetlerden,
kötü olmamak adýna hatalarý göre göre susmaktan,
hep susmaktan, sustukça üzerime gelinmesinden býktým.

birilerinin baskýlarýyla her gün biraz daha yozlaþmaktan,

özgün bir yaþam kurup da özgürce yaþayamamaktan,

Ayný yüzlerin, ayný yalanlarla,

sürdürdükleri yalan rolleri izlemekten,

eskileri düþünmekten, hep eskilere takýlýp kalmaktan
kalabalýklar içine dalarak yalnýz yaþamaktan
hayatýn kendisinden daha çok,
bu hayattan alýp baþýmý gidememekten,
alýp baþýmý gidecekken,

kendimi sýrtlayýp taþýyamamaktan bunaldým…

Ýnsan layýk olunaný yaþar…

Haddimi biliyorum artýk; payýma düþenlerle…

Ütopyayý zapt etti emperyalistler...

Bir buçuk milyon adam öldürüp,

Bir buçuk milyon piç peydahlatýyorlar

Medeniyet getirmek iddialarýyla…

Bir buçuk milyon ölüm haberi alýp da

bir türlü ölememekten daraldým…

Ben býrakýyorum hayat, sen devam et…

Hadi eyvallah!

Sosyal Medyada Paylaşın: