Bozkırda Bir Çığın Büyüsü
Yaþanan kara günler andýrýyor bir düþü,
Bozkýrda bir çýð, kim bilebilirdi ki.
Cefasý keskin býçak ki býrakmýyor hüznü,
Tükeniyorsun lakin göremezsin;
Tatlý gelir çýð rüzgarýnýn pamuk dili.
Yaþanan, yaþanacak hazin günlerin sadece ön sözü,
Bozkýrda bir çýð, kim bilebilirdi ki.
Sefasý mý kaldý;
Mutluluklarý aldý gitti saklý bir büyü,
Tükeniyor, göz göre göre bitiyor bir ömür
Bozkýrda bir çýð, kim bilebilirdi ki.
Hatýradýr geçen her an zamanýn gözü,
Özlem biriktiriyor yürek biraz paslý fazlasý mühürlü.
Bozkýrda bir çýð, kim bilebilirdi ki,
Sefasý mý kaldý,
Tükendi gitti koca ömrü.
Mucizedir aradýðýn bu perdenin son siyahýnda,
Vermez rengini yitir içinde kalan ne varsa.
Git, gitmeler olmadan tekrar tekrar yoksa;
Gitmeler geri getirmez,
Yitirdiðin avucunda kalan bir gonca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.