Çok olur yol gösteren,araba devrilince,
Dost yerine puþtlarla,etrafýn çevrilince.
Ýnanma dedim kalbim,inandýn be kandýn be,
Her masum görüneni,sen mülâyim sandýn be.
Ceremeyi çek þimdi,çek þimdi sen cezaný,
Bas baðrýna da affet,seni her gün üzeni.
Hiç mi akýllanmassýn,þu gözün göre göre ?
Ýyce safa baðladýn,rahatsýz mýsýn bre?
Sýrtýndan býçaklayan,geçinen de bol oldu,
Çektiðin eziyetler,burdan köye yol oldu.
Ne hallare düþtüðün,hayalimde yâdýmda,
Anlatsam da bitmez ki,þimdi iki adýmda.
Yaptýðýn iyilikler,saflýklar yetmedi mi ?
Yüzüne sýrýtanlar,gücüne gitmedi mi?
Daha ne durursun ki,al sýrtýna bavulu,
Sesi pek hoþ gelenler,çalacaklar davulu.
Bu dünyada herkesi,kendin mi zannedersin ?
Toplayýp tas taraðý, öyle kös kös gidersin.
Son sözüm sana kalbim,karalarý baðlama,
Layýðýný buldun sen,hiç boþuna aðlama....
Erdal Sarýgöz
06-09-2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.