gittin ya duyamazsýn artýk aþkýn ayak seslerini onlar yalnýz seven yüreklerde yankýlanýr bir bebeðin ilk adýmlarý gibidir biraz korkak, biraz heyecanlý ve; kocaman bir gülüþtür dudaklarda.
gittiðinde peþinden götürdüðün sarhoþ umutlar çoktan yere kapaklandý bense yeni doðan güneþe küsüm hala perdelerimi açmýyorum inatla ona karanlýða baðdaþ kurmuþum içime çekiyorum yalnýzlýðýn tütsülü kokusunu çektikçe uzaklaþýyorum senden..
eskiden çok eskiden olmalý, ki hatýrlamaya çalýþtýkça gözlerimin üstüne yaðmur bulutlarý çörekleniyor gülerdiler baharda açan erik çiçekleri gibi bembeyaz olurdu gözlerimin aký ela’sý yerinde duramayan yaramaz bir çocuk sanki aþkýn ýþýklarýný karþýlama telaþýndan yeþile dönerdi.
þimdi sorma... gözlerim rengini çoktan teslim etti alacakaranlýk kuþaðýna siper etti gururum kendini yüreðime her yediði kurþun sekerek ayak dibine düþtü nereye adým atsam ortalýk boþ kovan dolu üstünden atlayarak olay mahallinden kaçýyorum. sana dönmemek adýna..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.