týrnaðý olmayan bir eldivenle baþbaþayým gitti bir valiz... açýldý bir kapý... çýktý bir palto masada uyudu el tutan bir kalem daha önce de olmuþtu bu, sessiz kalmýþtým
vurdumduymazlar, bu dört ayna arasý seyirliler yalnýz kendi yüzünü tanýr, yalnýz kendi saçlarýný tarar yaralayýcýdýr, kibir tokmaklarý her kambriyen patlamasý sonrasý yeni bir kavim dirilir
belki bir kahraman düþer sokaklarýmýza bir küre bulunur, yörüngede yeri yoktur uygarlýk yön bulur, " Ki" þarký söyler Sümerce devirlik acýlar, mühür... vurulur titreyen ellerde açar mum çiçekleri
dünya koca bir bohça... varlýðýmýz bohça yamasý sessizlik baðýrýr, iner içimizin örsüne çekiç gibi Yedi Cüceler beklerken Rilke bir ihtimal dahilinde ama ben oralardaki esaslý kadýn deðilim vesaire... vesaire... vesaire... saðým, solum, önüm, arkam boþ boþluk maddenin hangi halidir?
bir gün fýrçayý elime aldým bütün duvarlarý beyaza boyadým
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.