UCU YANIK BİR FOTOĞRAFTI O

Ucu yanýk bir fotoðraftý o
Lise yýllarýndan beni tek anýmsatan
Defterimin bir kenarýna sýkýþmýþ
Tozlu raflar içinde sýr olup unutulan

Þimdi ne zaman aynaya baksam
Bir liseli fotoðrafý çarpar yüzüme
Ve baþka âlemde bulurum kendimi
Buruk bir sevinç dolar o an içime

Kulaðýmda zil sesi derin bir kalabalýk
Koþup dalsam içeri birden ne olur
Kimse beni görmese orada olsam
Ve ellerin, ellerin elimde olsa

Yine þiirler yazsam o kara tahtaya
Sen okuyup silsen kimse bilmese
Ben koridorlarda þarkýlar fýsýldasam
Ve gözlerin, gözlerin gözlerimde olsa

Sana hediye verirken çatsan kaþlarýný
Kuru bir gül koysan defterimin arasýna
Ben alýp koklasam hayal edip seni
Ve sussa dilimiz gözlerimiz konuþsa

Ya o park köþesinde çamlarýn altýnda
Hatýrlar mýsýn? Bir þarký fýsýldýyordun
Seni bilmem ama ben hiç unutmadým
Beni bile bile ölüme davet ediyordun

Tamam mý? Devam mý? Bir felsefe mi ne?
Sokaklarda yattýðým üç güne ne demeli
Ya o öldü derken dolan ela gözlerin yar
Bu olsa gerek aþkýn en aðýr bedeli

Kaç yýl oldu, zaman avuçlarýmda eridi
Takvimlerden ben hiç gün saymadým
Söyle haydi sarhoþ olsam ne kadar sürer
Oysa ben o günden sonra hiç ayýlmadým

Þimdi ne zaman aynaya baksam
Bir liseli fotoðrafý çarpar yüzüme
Zaman içinde bir yolculuk baþlar
Derken bir vakit sonra gelirim kendime

" Ucu yanýk bir fotoðraftý o
Bir gül gibi yüreðimde kanayan.."
Sosyal Medyada Paylaşın: