SENSİZKEN

Gündüz oldu, þairlere gün doðdu
sil nemi gözlerimden gel de ...


/ Yalnýzca senin ellerinde gülmeliydi,

yarým yamalak kalmýþ çocukluðum ...













Mehtap boyun bükmüs yýldýzlar mahzun
Kasvet karasýný salmýþ sensizken
Gündüzler periþan geceler uzun
Saatler hasrette durmuþ sensizken.



Yabancý kesilmiþ bedende acým
Düþünle yatýran uykular sancým
Bense perperiþan, yok bir ilacým
Ne’m varsa davacým olmuþ sensizken




Daha güz gelmeden bozulmuþ baðlar
Ýçimde amansýz bir çile çaðlar
Gözlerim isyanda bahtýma aðlar
Miyadým tükenmiþ, dolmuþ sensizken




Adýma çektiðin o derin çizgi
Dudaðýmda zehir þimdi her ezgi
Beni çok zorluyor bu azap yazgý
Bedenimde caným solmuþ sensizken




Körpecik kuzular gibi anasýz
Kaldým yapayalnýz, kimsesiz, ýssýz
Derin bir cerahat gibi dermansýz
Sol yanýma hasret dalmýþ sensizken




Canýmdan sökülmüþ yaþam hevesi
Kulaðýmda sanki ecelin sesi
Bir boþluða doðru çeker gölgesi
Resmine gözyaþým konmuþ sensizken









Gülþah Gayret

Tekirdað




_
Sosyal Medyada Paylaşın: