Bazen kýzýyorum kendime, Sükutu koynuma alýp susuyorum, Hayalimi boþ bir rüyada býrakýp, Heyecanýmý bu susuþla asýyorum.. Býrakýyorum kendimi i(ns)syanlar arasýna, Bir masal yazýyorum giriþi ve sonu olmayan, Tahtaravallisiz lunaparklar mý dersin, Salýncaksýz aile parklarý mý.. Hepsini çiziyorum elimde ki resme. Silahlarý boynuna asýyorum çocuklarýn sonra, Boylarý kadar silahlarý.. Herkesin kulaðý delikmiþ ya, Kim iþitir sanki bu ahlarý..? Küçük bir nota oluyor yüreklerimizde mutluluk, Mýrýldanacak kadar bile hatýrlayamýyoruz aþký, Hasret mi? Gözkanlarýmýzý silen ellerimize fazla lüks.. Özlem mi? Tadýna bakýlmayacak kadar sýcak..
Bazen kýzýyorum kendime, Neden biliyor musun çocuk? Çocukken anlatýlan masallara inandýðým için. Bana aðlamayý bile öðretemeyen hikayelerin, Hayatý anlatacaðýný sandýðým için.. Kurþun kusan silahýn ucu kadar kýzgýným þimdi, Masallara mý yoksa masallarýn kahramanlarýna mý? Dersen. ’’Sus’’ derim, sükutu býrak ellerime, Hiç kimseye deðil kýzgýnlýðým inan, Sadece kendime...
Resimli pamuklara tapanlar da haklý, Parklarý cehennem yapanlar da, Öldürmezsen ölürsün kaidesini duyup, Ýnsanlýk kavþaðýndan sapanlar da haklý.. Tek haksýz, en büyük haksýz, her zaman haksýz, BÝZ’iz.. Çünkü biz, yazýlan her güzel þarkýya, inanmaya talibiz... Bu yüzden sadece ve sadece masallarda galibiz...
Þimdi duy beni ey çocuk ve anla, Ýnanma anlatýlan masallara.. Güneþ bu dünyaya doðmayacak kadar güzel, Yaðmurlar bize dokunmayacak kadar saf.. Kýzmaya baþlama benim gibi kendine sonra, Sadece bu söylediðimi unutma, Eðer batmak istemiyorsan bu denizde, Daha fazla açýlmadan hayata, Ýnan(ma) sallara..
Ve, Sen, ’’Çocuklarý küçük kurþunla öldürürler deðil mi anne?’’ diye sorma bir daha çocuk, sorma..
16.04.14
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Turan Osmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.