Sustun,saatimin tik taklarý da sustu, Ve küstü gece heceye, sen küsünce, Düþler sessizliðime sensizliði kustu, Zay oldu hayallerim ýlgýt ýlgýt esince..
Gittin, sabahlarýmýn sen kokusu gitti, Dokunsan yok olacak,býraksan ölecekti, Uðurlu da olsa hani, sonuçta bir böcekti, Uðuru da yok oldu sen, ýlgýt ýlgýt esince..
Gözlerinde kayboldu tüm þiirlerimin rengi, Hangi asker görmüþ ki böylesine bir cengi, Radyolarýmda çalan þarkýlarýn ahengi, Paramparça oldu sen, ýlgýt ýlgýt esince..
Aþkýna niyet etmiþ vuslatý bekliyordum, Gördüðüm rüyalarý hep geliþine yordum, Saatimi senin tebessümüne kurdum, Duymadý kulaklarým sen, ýlgýt ýlgýt esince..
Leylalar bekletirmiþ ben nereden bileyim.. Kays bile olamadým, azatlý bir köleyim, Gelmeyeceðim de de, bir seferde öleyim, Her gece ölür oldum sen,ýlgýt ýlgýt esince..
31.03.14 21.50 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Turan Osmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.