Her akþam oturduðumda o günün kritiðini yaptýðým düþünülmesin,
Zihin kaypak ve soyut bir gerçektir, bir yerde durduðu zannedilmesin,
Kayýp gidiyor bende, her an ve her saniye ama yine de bilinmelidir ki,
Durup düþündüðü de olur, öyle durumlarda kendim oldum demek ki...
Günün kritiðini yapmak isterken nerelere gelip dayandý düþüncelerim,
Aslýnda günün deðil, eskiye dönüp bir ömrün kritiðini yapmak isterim,
O kadar detaylý düþünme kaabiliyeti yoktur bizlerde, belki sadece bende,
Düþünüp duruyorum ahvalimi ben de, içinden çýkamayacaðýmý bilsem de...
Hayatýmýz bir su gibi akýp gidiyor, ardýndan yetiþebilirsek içinde yaþýyoruz,
Bazen o zor geliyor bizlere, sabahtan akþama kadar yan gelip yatýyoruz,
Ayakta durabilmek yaþamýn gerçek özetidir, bunu baþarabilen yürüsün,
Yan gelip yatanlar daha doðmamýþtýr, kafalarýný toplayýp biraz düþünsün...
Kendi kritiðimi de yapmalýyým, günlerden baðýmsýz oturup kaldýðým yerde,
Bu durumda iyi tanýmaya çalýþmalýyým, bazen yabancýlaþýyorum kendime,
’Kendini bllen Rabb’ini bilir.’ Bu sözü nereden hatýrladýðýmý bilemiyorum,
Hoþuma gittiðine göre bundan döyle kendime rehber edinmeliyim...
Artýk çekip gitme zamaný geldi ama kelimelerim benimle ayný görüþte deðil,
Onlar alýþtý artýk, sanki alfabenin harfleri artýk yirmidokuzla sýnýrlý deðil,
Belki gölgeleri de vardýr, ben yazarken onlar ayrýþýyor, sonrasýnda da bu þiir,
Kendisi olmaktan çýkýyor, bilinmeli ki farklý alanlarda dolaþan kelimelerin adýdýr þiir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.