Köþe bucak kaçtýðýn umutlarýna o kadar küskünsün ki, Omuzlarýnda ki yükün altýndasýn yine.. Artýk taþýyamaz halde yorgun bedenini ayaklarýn, Benliðin de ’durdurun dünya’yý’ dercesine býkkýn..
Uzaklarda ki yakamoz ýþýltýlarýna kör bakar haldesin, Hayallerin,çölde sahra görmek gibi, Öylesine belli belirsiz yine.. Ne geçmiþ, Ne geleceðinin anlamý kalmýyor anla..
Susturdukça içinde ki çýðlýklarýnla sen sen olamazsýn, Býrak omuzlarýnda taþýdýklarýný, Paramparça olsunlar, Bahanelerini sil gitsin, ’kaderim bu’demekten vazgeç, Söküp at dilinden..
Bilmediðin gibi deðil,sen gibi yaþa, Yok dimi cesaretin,yitirmiþsin belli, En iyisi boþver; Kapat kulaklarýný her zaman ki gibi saðýr olsunlar.. Ne yaz’ý yaz gibi, Ne bahar’ý bahar gibi, Ne de kýþ’ý kýþ gibi yaþa.. Yorgunluklarýný da al, Çekil karanlýk boþluðuna.. S.K. NiLaS 3 EYLÜL 2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.