Kırık Camlar Gecesi

Gözlük arkasýndaki günlerimiz kalmadý ne yazýk ki
Belki sonunun varacaðý yerden kaçtýk erken vakit
Belki de;
Yorgunluðun üzerine paspas çekip
Eros’un yeni yüzleriyle selamlaþmaya yetindik...


’Kýrýk Camlar Gecesi’
Auschwitz’in kapýlarýnýn içinde bir Guido olmadýk
Tekilliðimizin geleceðinde kurulan hayallerimizde
Kötü reklamlarýn parmaðýmýza yüzük takmasýný da istemezdik zaten

Adlarýný hatýrladýklarýmýz olmuþtur , kýr saçlarý toplamadan anýlarýnýzý
Ya yeryüzünün bir saksý dükkanýnda yeþertecek
Ya da semadan silecek;
Bulutsuzluk özlemleriyle
Yaðmuru peygahlayan gözlerinizden
Dillerin son eserini aðzýnýzdan kopararak
Kadim bir uygarlýðýn çöküþüne damla damla son verecek anýlar...



Karnýný kurcalayan mahalle parkýnýn son saðlam salýncaðý
Ellerini býraktýðýn son zincirin halkasýndan düðümlenmiþ
Hafif aþaðýya doðru burnunun dikene yol alýrken
Serkeþ eþkiyalarýn uyandýðý köprü altý tren raylarýnda kendisini
Son yolculuðuna iterek
Beþ parmak sað sol depremine kurban etmiþ bir kadýn...


Hikayesi satýlýk bu kadýnýn sigara dumaný kokan parmaklarý
Erkeðinin onu her aldatýþýnda mektubuna defalarca
’Seni sevmiyorum’ yazacak kalemini idam ederek
Son acýma orkestrasýnýn hüzün týnýsýnýn aflara soyunduðu an
Kefaretiyle küfürlük hayata geri dönücek adam...


Kimbilir nerede hýncýný aldý da akrep yelkovanýn
Yakaladýkça zehirledi,
Burnu kanýyan aþklarýn seyehat biletlerini...

Vakti geçiyor
Ya o olmasaydý dediðin aþkýn son günüyse þayet…


Sosyal Medyada Paylaşın: