UZAKLARDAN BAKAN ADAM
Aðlamamak için söz verdiðim halde baþaramadým,ölüm ne kötü bir boþlukmuþ meðer yok oluþ derin bir sessizliðin boþluðuna o bir daha açamayacaðýn gözlerini yumarak karanlýklara çarpa çarpa yuvarlanmak,
kutsal mabetlerin içerisinde huzur bulmaya çalýþýrken çoðu kez iþlerin baþýnda oluyordum,rüyalarýmý bazen çözemiyordum ,eski hiyologrif yazý ile yazýlmýþ tarih öncesinden Mýsýr dan yollanýyordu sanki,korkunç sesler vardý beynimde
þu zaman her þeyin ilacý olmalýydý
sabah çok erken uyanmýþtým,terkedilmiþ sandýðým evinin içerisinde adamlar vardý,bir dolu inþaat malzemeleri ev yeniden yapýlandýrýlýyordu,eþimi kaybettiðim seneler bende her günün ne kadar önemli olduðunu anlattý o yüzden her dakikam her saniiyem bana çok deðerliydi,neyse o eve doðru eðildim bahçe kapýsýný hafifçe araladým orada çalýþan bir adama ’burada neler oluyor? ’dedim
’bize verilen emir bu sahibi gelecekmiþ tekrar’ dediðinde buz gibi olmuþtum,demek eski evine geri dönüyordu?peki ama neden?onca zenginlik yatlar denize bakan evler þunlar bunlar bu adamýn baba evinde tekrar ne iþi vardý ki?bir dolu tadilat ev saray gibi olacaktý belkide
beni hatýrlýyormuydu acaba?çocuklarý çoktan büyümüþ ne güzel olmuþlardýr,ya kendi ne haldedir?hala yerinde duramayan delinin tekimidir?kim bilir belkide çok olgunlaþmýþ duraðan akýllý sözleri seçen çekilmez biri olmuþtur
neler saçmalýyordum ben hemen iþime koþmalý kendimi toparlamalýydým
Ben gençliðimi dolu dolu yaþadým beni her fýrsatta güldüren eþim olmuþtu,o çok iyi biriydi,arada deli kavgalarýmýz olsada onlar evlilikte olaðandý normaldi,yýllarýmýz geçti,evlatlarým ondan bir parçaydý tek hatýra onlardý artýk bana
Ama bazen rüya diye savurduðun anlar önüne çýkabiliyordu iþte,ruhumu tüm çýplaklýðý ile ortaya çýkaran beni ben yapan gizli rüyalarýmdý çoðu zaman
UZAKLARDAN BAKAN ADAM
Uzaktan bakan uzun boylu kýr saçlý adam
oradaki çalýþanlara bir þeyler söylüyordu
arada eline geçirdiði demirle iþte burasý diye gösteriyordu
neler oluyordu
büyücüler kahinler falcýlar yoksa bana yeni bir oyunmu oynuyordu
bu gördüklerim gerçekmiydi
ey yüceler yücesi aklým
yoksada beni terkediyormusun þimdi
bu rüyalarý neden görüyorum
benimle hesaplaþýp intikam mý alýyorsun hala þu cezalar bitmedi mi?
beni terkedenler kimi ölümü seçiyor
kimi gemileri açýk denizleri
yaþarken ben her güne nefretle dolup taþayým diye mi?
korkak öfkeler üfleniyor üzerime
zayýf olayým ezileyim diye belkide
kutsal maðbetlere sýðýnýyorum
arkama baktýðýmda kapýnýn ucunda bekliyorlar yine
aman tanrým aklým kayýyor bedenimden
düþüncelerimi okuyan melekler biliyorum
yanýma koþacak
yardým edecekler yine
RÜYALARIMI DÜÞÜNÜYORDUM ÞÝMDÝ
ONLAR GERÇEKTÝ ASLINDA
YILLARCA ÖNCESÝ BIRAKMIÞTIM BÝR KÖÞEDE
UNUTMALISIN!
DÝYE EMRETTÝM BEYNÝME
AYNÝ OLMASI GEREKTÝÐÝ GÝBÝ
MÝRAY HANIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.