kýmýltýsýz duruyordum yataðýn altýnda,rüyamda bir kadýnýn sesi kesilmeden önce ellerine bakarým hep,yine bakýyordum
gözlerinin karasýnda gizliyken büyüttüðü kini boðuyordu elleriyle çiçekleri bazen sulamayý unutsa da gözlerini yavaþ yavaþ kirleniyorduk birbirimize söylenmedik þeyler býrakmadan ya da açýk kapý býrakmadan baþýmýzý çeviriyorduk sorularýn hiçbiri yok aslýnda okþayýp seven bir el olmadýðý gibi
bazen yeni bir þeyleri okuyorum sessizce yorganýn altýnda bazen sulu þeylerin ne olduðunu merak ediyorum aðzýmýn dibinde herkesin herkese gösterebileceði ya da oynayabileceði roller çalýyorum aðýr aðýr konuyorum ,sayfanýn ortasýnda üç yüz kelimeyi biriktirip savaþýyorum.ben bazen çok kahraman oluyorum. iki kiþinin çok geldiði zamanlarda kendime piþirip piþirip bir þeyler koyuyorum önüme.
þarkýnýn aðza alýnmadýk yerlerinde bir ara verip açtýðým þarabýn seslerini dinliyorum.ikindi üstlerinde satranç tahtasýnýn üzerine oturup þaha kalkýyorum.
merak etme her sözün sonunda mat oluyorum.kimisi beyaz kimisi daha siyah bir hamle iken üzerime alýyorum tüm hamleleri.
bugün tam üçüncü doðum günün sevgilim.kara kýþlarýna herkes talip iken usturuplu bir þiirin tam merkezine birkaç sessiz harf ekleyip sunuyorum sana felaket bir günsün.
ölürsek bugün tam da orada ölmeliyiz. bekler bizi kurbanlar.ýzdýrabýnda bir tanrýnýn. nefesim kesilinceye kadar þehadet getiriyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
renbo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.