sessiz küçük adýmlarla geçiyorum gecenin içinden bir tül hafifliði bedenimde yine o þarkýyý mýrýldanýyor dudaklarým gitme uzanýyorum yoksun zarif acýlarýma tutunuyor ellerim en çok ayrýlýk ve ölüm kokuyor kaldýrýmlar korkuyorum gitme..
hüznün kýyýsýnda senelerce kürek çektim varamadým mavi bir kýyýya olacaðý yoktu olmadý da duvarlar ördüm hayallerime..
bezen nasýl olduðumu soruyorsun ya söz yorgunuyum sorma kalbim sorma anlatsam anlamayacak haykýrsam duymayacaktýn..
zamansýz deli dolu bir sancý dolaþýyor parmaklarýmda iþte bu yüzden eylül’e yazýyorum sen üstüne alýnma ayný gözlerimde yine o buðulu bakýþ saçlarýmsa bildiðin hep daðýnýk týpký uykusundan yeni kalkmýþ Ýstanbul öyle kalabalýk geçiyorsun içimden..
eylüle yazýyorum dilimde b’aska bir þarký gökyüzüne bakýyorum döne döne yapraklar düþüyor ýslanýyorum yaðmurlar altýnda dilimde baþka bir þarký..
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemrece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.