Her zaman, her an olduðu gibi yine aklýmdaydýn Az önce aramak istedim Ýstem dýþý da olsa ellerim telefona gitti Bir anda yine içim burkuldu Kalbim atmaya baþladý Telefondan numaraný silmiþ olsam da Hala aklýmda numaran Beynime kazýmýþým silemiyorum Son rakamý da tuþlarken bir anda durdum Hah! Güya kendi kendime söz vermiþtim Hayatýmdan çýkaracak Asla aramayacaktým seni…
Artýk kalbim de sevgiyle atmýyor senin için Kin ve nefretle çarpýyor Dilim adýný sayýklamýyor olur olmaz her yerde Lal oldu çaresiz Kalbimin sesini dinliyorum þimdilerde Anlatýyor yaptýðýn kötülükleri bir bir Meðer ne çok canýmý yakmýþsýn ve hiç haberim olmamýþ Ondanmýþ ben aðlarken gözlerinin gülmesi Öyle ya maske varmýþ yüzünde ben görmemiþim Hani sen gülmezdin ben aðlarken Onlarda… Onlarda timsah gözyaþlarýymýþ demek ki…
Evi tepeden týrnaða temizlettim haberin olsun! Ellerimi dokunmadým senden kalan anýlara! Ne varsa sattým seni hatýrlatacak Parasýyla da litrelik raký aldým. Aldatýlmýþlýðýmý meze yapýp þerefine kadeh kaldýracaðým. Sevdanla olduðum gibi Bu sefer içip içip kör kütük sarhoþ olacaðým. Yatak odamdaki resmini de sildireceðim duvarýmdan Hoþ hayalin gözlerimde her an Gerekirse onlarý da oydurup “ama” kalacaðým Biliyorum hala gözlerinin ne renk olduðunu, elaydý deðil mi? Onlarý unutmak için de aklýmý yitirip çýldýracaðým Çýldýracaðým…
Peki… Peki ya kalbim? Seni çok seviyor. Ýçimden çýkarabilsem Ya da seni söküp atabilsem olduðu yerden Öyle ya seni severken esir düþmüþtüm yüreðime O zaman dinlemediðim mantýðým þimdilerde benimle Vazgeç… Vazgeç ondan hayýr gelmez sevme diyor Kendince çok haklý Ona göre sevilecek biri olmasan da Yüreðime göre ömrümü adadým Ömrümü adadým sana al ömrümü senin olsun…
Aslýnda aþkýn nefreti bile hak etmeyecek kadar küçükmüþ Mantýðým öyle diyor Bir de kalbimi inandýrabilsem mantýðýma Bu acý, elem, keder ya da her neyse Bilmem ne zaman terk edecek bedenimi bu hüzün saðanaðý? Peki sen ne zaman gideceksin benden? Ýstediðini aldýn Aþkýmý kullandýn Kasýk sancýlarýný dindirip, muradýna ererken sen Ben… Ben seni tanýdýðým güne lanet ettim. Kahrolsun beni ýsýttýðýn, sardýðýn o kýþ sabahýna Ýnan kendini benden alýp gittiðin gün Senin bayramýn benim de kurtuluþum olacak…
Öyleyse hadi hadi durma git… Neden bekliyorsun? Git… Hadi git… Çaresiz sonumu görüp çifte bayram mý edeceksin? Dur bir dakika… Dur bir dakika… Kal ve gözlerime bak! Bir þeyler daha kalmýþtýr söylenecek belki de Ama neyse! Daha fazla incitip kýrma kalbimi Ne varsa senden kalan al ve git! Git…
//Giderken unut beni unut ne varsa yaþanýlan diyorsun. Yalan mýydý çýlgýnca seviþmelerimiz ya da hiç olmamýþ gibi düþlememi istiyorsun? Hadi git… Durma git…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU 31.08.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.