Seni korkularýnla býrakýp gidiyorum Aramam sormam artýk, bak veda ediyorum Hortlak ölü deðilim, mezarým yok diyorum Korkuttum mu tavþaným, korkma ben adam yemem
Karayý boca ettin aþký beyaz boyasak Çürükmüþ dedin hangi merdiveni dayasak Hayaller kuruyordum, yoksa bu da mý yasak Korkuttum mu tavþaným, korkma ben adam yemem
Elinde tebeþirle çizgiler çekiyorsun Üþenmeden habire evhamlar ekiyorsun Ne zaman zora gelsen zýplayýp sekiyorsun Korkuttum mu tavþaným, korkma ben adam yemem
Þu olsa, bu olmasa, sanki Anzer’de balsýn Bulunmaz Hint kumaþý, altýn kakmalý dalsýn Karaktere önem ver, üstü daðýnýk kalsýn Korkuttum mu tavþaným, korkma ben adam yemem
Boynuna yular asýp çekeceðimi sandýn Sýrf insan arýyordum, zira ben de insandým Laga luga etmenden býktým hem de usandým Korkuttum mu tavþaným, korkma ben adam yemem
Pranganý aç gayrý, tüm zincirlerini çöz Bunca yýl boþa bakmýþ þu sendeki iki göz Merak ettim kaç kilo, kemik çýkart, kalan öz Korkuttum mu sahiden, korkma ben adam yemem
Mücella Pakdemir
(Bu defa da 30 yýl önce yazdýðým bir þiirim huzurunuza gelsin.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.