biliyordum, bu sevda da geçmiþin sayfalarýnda yerini alacaktý.
yaprak dökümü mevsimine rastlar her sevdam kim bilir belki de düþen sararýp solan sevdalardý baharda.
ama ben biliyordum gözleri görmeyen âmâ nasýl elleriyle aranýrsa kaybettiði yolunu öyle aranýyordum bu yüzden katlim vacipti sevdalarýmýn kem dilinde sözlerim sürülürken dudaðýmdaki namluya ’ bitti’ diyen fiþek gibi dilimi saçardým ortalýða.
anne rahminden yeni düþmüþ bebeðin kýçýna yediði þaplak kadar gerçekçiydi olanlar
nefes almak adýna derin derin solurken anýlarý bir valize týkýþtýrýlan eski püskü elvedalar resmi geçit gibi alesta beklerlerdi sýrada.
bilmek çözüm deðildi kaderin aðlarýný örmesine örümcek misali sardýkça sarardý Nil Nehri’nde yutulan Firavun’un bilmesi kadar gerçekti güneþ hep doðudan doðuyordu batan her sevdanýn yüzüne.
’iyileþmez’ diye rapor döþenirken ardýmdan yýrtýldý yazýlan son reçete kollarým þýrýnganýn arz merkezi moraran kaným mavilere hasret.
biliyordum..
her ölüm bir baþlangýca gebeydi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.