Zingerilla X

Zingerilla ölmeden önce ...

Son yokuþlardan geçiyordu .
Daðlarýn koynundan ,
Mezopotamya ovasýna iniyordu Üvercinka misali .
Güneþ kavurucu sýcaklýðýný bir kenara itip ,
Kara bulutlarýnýn yakasýndan tutup ,
Gökyüzünün asma tavanýna çekti .
Tüm ovaya yaðýyordu damlalar ,
O kadar sade ,
O kadar beyaz .
Rüzgar tüm asiliðini yüreðine atarak ,
Durgundu ,
Zingerilla’nýn dalgalý saçlarýný okþuyordu .
Son öpüþtü ay’ýn þavkýyan ýþýðý ,
Yüreðine deðiyordu .
Gözlerinin önüne düþüyordu yýldýzlar ,
Yakamozlar gökyüzünün bir ucundan diðer ucuna kayýyordu . .
Güneþi ,
Ay’ý öpüyordu viþne çürüðü dudaklarýyla .
Son öpücüktü . .
Son dokunuþtu . .

Zingerilla ve Renas ,
Londra’nýn ünlü Tower Bridge köprüsünü karþýsýna almýþ evlerinde . .
Westminster caddesinin en gözde resturantýnda
The Foyer At Claridge’s de akþam yemeðine çýkacaklardý .
Evlilik yýl dönümünü kutlamak adýna ,
Renas’ýn süpriz bir randevusu vardý .

Zingerilla’nýn arkasýna geçip ince belini
Þiirsel kollatýyla kavradý ,
Boynuna tatlý bir öpücük kondurup ,
Sürükleyici bir romaný okur gibi
Zingerilla’nýn yürek sayfalarýný çeviriyordu ,
Her sayfalarýnda baþka bir sevda ,
Her sayfalarýnda baþka bir aþk .
Tanrým diyiyordu
Tanrým
Renas okuyordu sürükleyici romanýný
Heyecanla , o kadar dalgýn , o kadar þehvetle okuyordu
Yaðan yaðmur ,
Ya da dünya
Umrunda deðildi .
Sayfalarýn kokularýný içine çekerek ,
Kýrýþtýrmadan köþelerini yüreðin en ukte yerine iþliyordu yazýlanlarý.
Renas , Zingerilla’nýn ince boynuna
Mardin iþlemeli gümüþ gerdanlýðýný boynuna takýyordu .
Aynanýn karþýsýnda yüz ifadeleri ,
Ýkiside sýrýtýyordu
Gülüyordu .
Mutluluk, Zingerilla’nýn ceylan gözlerinin derinliðindeki o gülüþtü .
Renas gülüyordu ,
Ronahi arkasýna dönerek
Renas’ýn yüzüne bakýp ,
Dolgun ve yumuþak yanaklarýný avuçlarýnýn arasýna aldý ,
Yanaðýna tatlý bir öpücük kondurup ,
Takým elbisesinin yakalarýný düzeltip,
Kravatýný topladý .
Renas her zamanki gibi þýk ,
Ýtalyan dar kesim takým elbisesi ,
Omuzlarýna kadar akan dalgalý ve uzun saçlarý
Geriye doðru yatýrarak ,
Keman kaþlarý
Ve kara gözleriyle Ronahi’nin gözlerinde parlýyordu .

Ronahi uzun, kýrmýzý ve dar kesim ,
Omuzlarýndan hafif sýyrýk elbisesi ,
Kýrmýzý ruj
Ve sürmeli gözleriyle ceylan gibiydi .
Uzun þelale saçlarý toplu ,
Renas’ýn karþýsýndaydý .
Renas kelime yutmuþ gibi derinden yutkunluk geçirdi
Renas’ýn koluna girip tebessüm ederek
Renas þaþkýn , tüm kelimeler boðazýnda düðümlü sanki
Sadece ve sadece yüzüne bakýyordu
Yürüyordu ayný zamanda
Ronahi gülüyordu sadece . .
El ele tutuþarak ,
Resturantýn yolunu tuttular ,
Yavaþ ve aðýr bir yürüyüþle .

Görevliler kapýda karþýladý Renas’ý ve Ronahi’yi ,
Masalarýna kadar eþlik ettikten sonra ,
Yakýn dostlarýyla akþam yemeðine oturdular .
Fransýz kadýn yazar Branche ve ayný zamanda Zingerilla’nýn yakýn dostu ,
Yeni çýkarmýþ olduðu romanýný Ronahi’ye takdim ederek ,
Nezaketini ve inceliðini bir kez daha gösterdi .
Uzunca romanýndan bahsederek ,
Ronahi ile sohbete durdular .
Herkes farklý gündem
Ve sanatlarla ilgili sohbetlere durmuþlardý ,
Gülenler hararetli konuþmalar . .
Renas ise ;
Yakýn Kürt dostuyla Mezopotamya’da yaþanan gündemden ,
Geliþmelerden konuþuyordular .
Hasrettiler topraklarýna
Özlüyorlardý
Hasret gideriyorlardý
Ölümlerden konuþtukca gözleri doluyor bazen
Ardil elini Renas’ýn eline koyarak
Güzel günlerden bahsediyordu
Gelecek olan güzel günlerden
Özgürlük , çocuklarýn gülüþünden . .

Hararetli konuþmalar ve tartýþmlar . .

Neler yapa bilecekleri hakkýnda derin bir sohbet içindeydiler .
Renas, Branche ve Ronahi’nin sohbetlerine kulak kabartarak ,
Elindeki kitabýnýn ismine gözleri takýldý ,
Romanýn ismi ’Ay Iþýðý’ . .
Kitap hakkýnda sohbet edecekken
Maria’nýn romantik parçasý araya giriyor ,
Sohbetleri ve muhabbetleri bölerek ,
Tüm sevgilileri ayaða kaldýrdý ;

Renas , Ronahi ’nin ellerinden tutarak ,
Müziðin ruhlarýný okþayan ince sesine kapýldýlar .
Ruhlarýn bir birine kavuþmasý gibi ,
Çýplak bir ses ,
Islak bir cümle ,
Esir düþüyor melodiler gözlerinde .
Ruhlarýný sarýyor melodiler ,
Renas’ýn ,
Elleri Ronahi’nin ince beline dolanýyor .
Ronahi’nin ,
Ýnce ve narin elleri, Renas’ýn omuzunda oluyor .
Bedenleri daha da yakýnlaþýyor .
Nefeslerinin misk-i ala kokusunu duyuyorlar ,
Ronahi, Renas’ýn yanaðýný öpüyor, sarýlýyor .
Ölümün son danslarýndaydýlar . .

Zingerilla’nýn kokusu Renas’ýn kokusuna karýþýyor ,
Masada bir mumun alevinde eriyerek tüm duygular .
Ellerini tutup avuçlarýndan öpüyor ,
Resturantýn soðuk beyaz duvarlarý ,
Kýrmýzýya boyanýyor .
Renas biraz daha boynuna eðiliyor ,
Yanaðýndan öperek ,
Kulaðýna fýsýldýyor ,
Ronahi gülüyor ,
Tebessüm ediyor .
Ayaklar iki ileri ,
Bir saða, bir sola ,
Ýki geriye ,
Bir ileriye gidiyor .
Renas’ýn elleri bir cümle gibi
Ruhunu saran ,
Yüreðini okþayan, sevda sözleri gibi .
Dudaðýndan dökülen tüm cümleler ,
Ronahi’nin belini kavrýyor .
Sonra ,
Asi bir tedirginlik düþüyor Ronahi’nin alt dudaklarýna ,
Ateþten bir öpücük .
Güneþ dudaklarýný öpüyordu ,
Aydýnlýk sarýyordu yüreðini .

Melodilerin çýplaklýðýna kapýlan
Ýki sevdalý ,
Gözleriyle yüz hatlarýný süzüyor .
Nefesleriyle ,
Þarkýlarýn eþliðinde ,
Maria’nýn Yunanca sözlerine dalýyorlar . .

Saat gece yarýsýný bulmuþtu .
Saatler geçiyordu . .
Gülüyorlardý . .

Masadan aðýr aðýr kalkarak ,
Westminster caddesinin dar sokaklarýnda dolanýyorlardý ,
Ronahi Topuklu ayakkabýsýný çýkartarak ,
Çýplak ayaklarýyla yürüyordu .
Yarý sarhoþ haliyle ,
Mutluydu, gülüyordu .
Mirza Renas’ýn ellerinden tutarak yürüyorlardý . .

Acý onlarý takip ediyordu ,
Büyük devletin kiralýk katilleriydi ,
O kadar sessiz ,
O kadar sinsi .
Acýný izleri, hayatýn acýmasýz izlerinden kurtarmak adýna azad edecekti Zingerilla’yý .
Dillerinin ucuyla seslendiler ,
Silahlar çekili ,
Demir yaðmurlar yüreðine yaðýyordu ,
Bedenini saran ateþ vücudunu titretiyordu .
Ýki silah sesi duyuluyor dar sokakta ,
Ronahi sonsuz bir sevginin yataðýna düþüyor kanlar içinde .
Acýnýn katilleri karanlýða gizlenerek kaçýyorlar ,
Renas haykýrýyor
Ronahi’nin yüreðine koyarak ellerini kanamayý durdurmaya çalýþýyor
Haykýrýyor , aðlýyor
Dayan diyiyor dayan . .
Ronahi nefesi kesiliyor ,
Dersin bir susuþ ,
Son nefesi verip alýyor .
Sesler bulanýk oluyor duyulmuyor ,
Renkler kararýyor ,
Bir aydýnlanýyor ,
Bir kararýyor .
Göz kapaklarý kapýnýyor aðýr aðýr ,
Dudaklarýnýn kenarýndan akýyor kanlar ,
Boynu sola düþüyor .

Sadece kundura sesleri duyuluyordu dar sokaklarda . .

Renas’ýn kollarýna yaralý bir üvercinka. .

Daðlarýn kokusuz güzeli ,
Daðlarýn mor menekþesi ,
Karanlýða düþtü . .
Kurudu renkleri
Soldu yapraklarý
Düþüyordu boynu sol tarafa . .

Renas kollarýyla sararak
Sesi kesilmiþti
Haykýramýyordu
Acý boðazýný sýkmýþtý
Yutkunamýyordu
Sadece aðlýyordu
Yaðmur gibi
Dizlerinin üstüne çökerek .
Westminster Caddesinin orta yerinde ,
Herkes olan bitene hayretler içinde baka kalmýþtý
Kanlar içinde kalan Ronahi’ye bakýyordu ,
Ronahi gülüyordu ,
Kara gözlerinden sade ,
Beyaz bir gözyaþý süzülüyordu ,
Yanaðýndan dudaklarýna iniyordu .
Ay , bugün kara bulutlarýn ardýndaydý
Þavkýyan ýþýðýný, kara bulutlar tutsak etmiþti
Karanlýða mahkümdu ay bu gece . .

Renas Tutaste
Sosyal Medyada Paylaşın: