Tabir-i caizse

Arsýzlaþmýþ yalnýzlýklarýmý yýrtýp orta yerinden
Aklýma düþüþlerin var,
Olur olmadýk zamanlarýn telaþýnda
Düþmüþlüðüm var benim kaç defa sevginin ellerinden
Ve kýþýn özlenen yaz meyveleri gibi iç çektiren
En derinden
Bir deli hasretin..





Düþlerim var birde benim
Sýrtýna binip binip düþtüklerim
Kanayan yerlerim kabuk baðlar daha da acýtýrcasýna
Ve geceleri kurup kurup tek celsede yýkýlan hayallerim
Gökyüzüne sýkýþmýþ mavi düþlerim bile var
Bir türlü dokunamadýðým
Ama hep düþlediðim..





Yollarým var sonra þeritleri olmayan
Uçsuz bucaksýz
Denizler görmeyen , þehirlerden geçirmeyen yollarým
Bakmakla bitmeyen daðlarýn dumanlarý zirvelerinde
Durmadan aðladýðým bitmeyen mesafeler gibi aralýksýz..





Acýlarým var derin, durup durup sýzlayan
Kapattýðým üstünü, kimseler bilmesin diye
Tuz bastýkça ‘ah’ çektiren anýlarým da var
Ýç çektikçe hiç’leþen..





Hatýralar var,
Yaþanmýþlýklar var yýllarý bir kalemde yitirircesine
Peki ya yaþanacak kalanlar? Yaþanamamýþlýklar..
Ýç çekerek koca bir ömrü tüketircesine,
Tabir-i caizse..