AH İSTANBUL . . .
AH ÝSTANBUL........
Taþýn topraðýn altýn derlerdi,,
Ýnsanýn hani merhametliiydi ?
Þu yaþlý teyze tek göz evde neden dertli ?
Þu Ahmet amca sokak baþýnda
Mendil satmaya mecburi mi ?
Küçük Ayþe’yi cami avlusunda,
Dilendiren þey neydi?
Yalansýn Ýstanbul..
Güzelliðin büyüleyici olsa da,
Ýçin kötülüklerle sarýlý
Ýnsanlarýn içi sarýlý yaralarla..
Sýðdýrdýn bizi küçük sahte bir masala,
Sürüklüyorsun yanlýþ hayatlara..
Neydi senin gizemin ÝSTANBUL..?
Rüya yaþatýp kabuslara çeviriyorsun
Güzelleri önce çirkinleri sonra yaþatýyorsun
Çirkefleþmiþ insanlarý bize müstehak kýlýyorsun
Mutluluðu kýsa,
Hüzünü uzun veriyorsun.
Mücadeleyi öðretiyorsun.
Hemen pes ettiriyorsun.
Yürekleri körleþtiriyorsun.
Susturuyorsun.
Aðlatýyorsun...
Ama dertleþmeyi bilmiyorsun !
Çýkarcýsýn Ýstanbul !
Bir yaþam veriyorsun ,
Mutluluktan uçuruyorsun..
Sonra o hayatý elýmýzden alýyorsun.
Kýsa yaþatýyorsun sevmeleri.
Aþký yalan gösteriyorsun.
Çýkarcý insanlarla sýnýyorsun bizi
Körpe kalplere sokuyorsun.
Aþktan nefret ettiriyorsun..
Sonra ...
Bir daha sevmek istemýyorsun.
Güven hissini alýyorsun elimizden
Ýnsanlara küstürüyorsun..
Kin beslettiriyorsun...
Sen nesin Ýstanbul..?
Söyle Allah aþkýna..
Yaþamak böyle güzelken?
Ýnsanýna dokunma..
Onlarýn da yaþamaya hakký var.
Her kalp yaþamayý hak eder.
Dokunma yeter.. !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.