Sus gönlüm sus,, Söyleme onu ne kadar çok sevdiðimizi... Karanlýk çöktüðünde ,, O uyurken kulaðýna fýsýldarýz ona ne kadar çok yanýdýðýmýzý..
Her an onu düþündüðümü bilmesin,, Hayallerimde yaþattýðýmý hissetmesin.. Korkuyorum ya giderse,, Uzaklaþtýrýrsa kendini benden,, Sonra ben kime; "CANIM" derim...? Sonra bir daha kimi caným kadar severim?
Býrak kalsýn usulca yüreðimde,, Ben severim böyle de.. Hergün göreyim yeter, Uzaktan olsa da.. Hissedeyim varlýðýný,, Nefes alýþýný... Kalp atýþýný... "Caným", Diyeyim yeter... Bu bana bir ömre bedel...
O benim yaþam sevincim,, Umutsuz anlarýmýn umudu,, Karanlýk dünyamýn tek ýþýðý... O benim tek rüyam,, Tek hayalim.. O benim deðerlim... O benim vazgeçilmezim...!! Sosyal Medyada Paylaşın:
ümmühan89 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.