ahh
zaman kucaklamayý býrakýnca,
sustu çocuklar
ve sevinçten deliye döndü karanlýk..!
...
doðrusu
kara kýþ’tan toplamýþ bizi hayat
bir gün korkusuz kýzaklarýmýzla
þiirden geçeceðimizi bilerek.
gece miydi alnýmýza güneþi çalan
yoksa güneþ miydi geceyi ýsýtan
sorgulamak gereksiz artýk
güneþ batýdan doðdukça
unutulur doðunun cazibesi
...
eyy karanlýk
bir nebze yanýlmamýþsam içindeki aydýnlýða dair
bil ki sebebim
katlettiðin çocuklarýn alýnyazýsý deðil düþleridir
..ve sen eyy zulüm
aþk karadenizde soluklanýp
güneye baðýþlamýþken gözlerini
sendeki bu hýrçýnlýk hangi yalanýný saklayabilir
vahþetin ayný yönsüzlükte
en büyük gafletinse aynýlaþtýrma
seni asimileye kalkýþmak bile deðersizdir
þiir gözümde
þimdi yaz o beyinsiz inancýna
ki kulaðýmýza sürgitlediðin soysuz melodilerin,
kaçýrdýðýmýz gökyüzü olmayacak asla..!
- atýlan taþ mý yoksa çocuklar mý.. derken, þiir restini çocuktan yana çeker. þimdi sýra sende umut.. -