bulutlarýn ardýnda kaldý gün
geçen zamana iz düþürmüþ hayat
yapraklarý takvimlerden koparýlmýþ
asýlý kaldýðý duvarda soluk bir resim
kuruyan dallarda bitmeyen son baharýn özlemi
þarkýsý hüznün hüzzam bir ayrýlýktan
inceden dokunaklý
unutulmuþ sözleri þimdi yaðmurlu gözlerin
uzak hayalleri güz bahçelerinde
serin bir rüzgar nice uzaklardan
akþamýn kimsesizliðinde
hepsi bir ve kendi yalnýzlýklarýnda
üþüyen yapraklarýn hýþýrtýlarý kaldýrýmda
bitmiþ bir ömrün hikayesi iþte azizim
neresinden baksan
þimdi , sessizliði yudumlayan
ölüleri bu þehrin
gölgeler inerken aðýr bir sükuta
kaný çekilmiþ bir ruhtan ayrýlýðý giyinmiþ
bedensiz canlarýn vedasý her sokakta
hala kaþýna gözüne aþklarýn
sürünür yerlerde mavileri
bahar yeþili düþlerden
ne kaldý o sevdalardan geriye
þimdi ne kaldý o renklerden
bu kan yaðmurlarýnda yýkanýrken ölü ruhlar
bunca katlin arkasýnda yürürken
sözde insan
ne kaldý bizden geriye
söyle , ýþýl ýþýl baktýðý zamanlarda
gözlerinin renginde açan çiçeklerden
bu gün zamansýz solan
renklerin bile terk ettiði mevsimlerden
ne kaldý
bu þehirde aþk baþkadýr
öyle mi?
ah ! sen hala buna aþk mý diyorsun?
tüm ýslanmýþlýðýyla ruhunun kan yaðmurlarýnda
çýkart þimdi kabuðunu
dön Rab’bine ruhunun kirlenmiþ yüzünü
artýk , dua et !
bütün ilahi aþklara
dua et ki , insin melekler üzerine
bir bir yýkasýn þimdi
mavisi , yeþili , ela’ sýyla
feri sönmüþ bütün gözlerden günahlarýný ...
/ ... þimdi aþk , görmeyen gözlerin ve katledilmiþlerin defnedildiði ölü bir þehirdir bize ... /