Umut

HAYAT



Sigaramýn dumanýyla dertleþerek hep gizlice,
Ömür boyu, çözmek için uðraþtýðým zor bilmece...
Hayat bir sel, akýp gider, çýrpýnýrken içinde biz
Ufalanýp kayboluyor, aylar, yýllar, gündüz, gece...

Ýlk sayfada, ’Sonun ölüm’ diyen acý önsöz, hitap
Ve o sona varana dek bunca uðraþ, herkes bîtap...
Sayfalarca dert yazar da, ’Hayat’ denen kara kitap,
Ýçindeki tek mutluluk, aþk var, o da bir tek hece...

Çizilmiþtir sýnýrlarý, fakat insan aþmak ister,
Bazen yürek dolar, dolar, isyan ile taþmak ister,
Ya da bazen, bir þiirle, bir þarkýyla coþmak ister
Böyle akýp gider zaman, anlamazsýn, nasýl, nice...

Bazen, bütün günahlarýn, tek suçlusu olur kader,
Ýnsan görmez hatasýný, hep kaderden þekva eder,
Oysa, boþ bu yakýnmalar, böyle gelmiþ böyle gider,
Sanki hayat dalga geçer, bizlerle hep, ince ince....

Hiç sonu yok gibi hýrsla, bir kumaþý dokur beþer,
Elimize verilmiþtir, iki iplik; hayýr ve þer.
Kum saati boþalýnca, takvimden son yaprak düþer,
O kumaþla bekler bizi, hesap için, rûz-i mahþer
Oyun biter, perde iner, son ýþýklar da sönünce...
Sosyal Medyada Paylaşın: