Yüzünü görmeden, sözünü sevdim
Kâlbinde ayný bu duygu var m’ola
Gözünü görmeden, özünü sevdim
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Aramýzda sýra sýra daðlar var
Düz ovalar, göller, yeþil baðlar var
Belki yaþanacak en güzel çaðlar
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Tiz bir keman gibi cýz etti telim
Çaðladýkça coþtu, kükredi selim
Gel ilâhi sonsuz aþka gidelim
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Kâlbi/m- ah ettiren içten bir sestir
O senin dilindir, senden nefestir
Ýçim/de bir garip yeni hevestir
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Ne iþveli, fettan, pek nazlýsýn sen
Ruhu körpe fidan, ilkyaz mýsýn sen
Kaþý gözü keman, bir saz mýsýn sen
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Kar yaðar yollara, yollar kesilir
Estikçe fýrtýna dallar kesilir
Yüzünü görmeden, kime küsülür
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Sesini gönülde yoðaltansýn sen
Körpe duygularý çoðaltansýn sen
Söz ile daðlayýp, saðaltansýn sen
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Kâlp kâlbe karþýymýþ, gönül aynasý
Seveni can bilip, canan saymasý
Sesin dilden deðil, yelden duymasý
Haydi düþtük yola, sonu hay’rola!
Þaban AKTAÞ
26.08.2014