LİMAN

Onbeþ yaþýndaydý henüz.
Sessiz sakin ve çekingen bir kýz
Ýlk defa çýkmýþtý dýþarýya
Ýlk defa görmüþtü güneþi.
ürkekçe bakýþlar saçýyordu etrafýna
Kafasýnda sorgular sualler.
O sadece adýmlarýný atmaya korkan çaresiz bir kýzdý
Camdan gördüðü hayatla
Ýlk defa karþý karþýya gelmiþti.
Ondandý bu saf gülücükler
ve içinde yaþattýðý sevgiler vardý
Annesi öldüðünden beri
Ýlk defa güllüyordu.
Zaman durmuþtu sanki
Hafýzasý silinmiþti.
Sadece o ve manzara
Ýnsanlarýn gülüþmelerini hissetti yavaþtan.
o gülmeye devam ediyordu fakat,
Ýnsanlarýn gülüþmeleri iyice onu kýzdýrdý
koþa koþa uzaklaþtý
Dar sokak aralarýndan geçti,
Hiç bilmediði yerlerdi
Sonra...
Denizi gördü
martýlarý ve denizin kokusunu içine çekti.
Kuma yazdýðý hayalleri vardý
safça ama güzel hayaller
Ve dalgalar kýyýya vurup sildi hayallerini
Sinirlendi ve sakinleþti yavaþ yavaþ
O saf vücudunun temsili olarak
Ayaklarýný suya soktu.
Su ürperdi o saflýktan
Her gün geldiði o limanda
Biri vardý sonsuz deðildi elbett
Sadece geceleri görünüyordu
Onun bilemeden sevdiði þey AYdý
her gecesi onunla her sabahýda güneþle geçiyordu
Limandý bir kzýýn hayatýný deðiþtiren.
Ve o limandý hayatýný bitiren...
Sosyal Medyada Paylaşın: