Dün ve bugün

Geleceðe dair nice ümitler,
Besleyip hayatý çok seviyorduk
Derme çatma pahça gibi evlerden,
çevreye mutluluk daðýtýyorduk

"Gün doðmadan neler doðar" diyorduk
Hakkýn tecellisine inanýyorduk
Minareden yüksek gökdelenlerde,
Gök yüzüne uzak yaþamýyorduk

Komþu ve arkadaþ bizden biriydi
Akraba baðlarý saðlam diriydi
Kin nefret olmazdý göz ve sözlerde,
Haktan baþkasýna eðilmiyorduk

Günler yillar geçti geldik bugüne,
Baðlý kalan azaldý kendi özüne
Var eden deðerler bilmem nerede?
Bukadar da deðiþim beklemiyorduk:-(

ilyas.a
Okuyup yorum ve eleþtiri yazan tüm dost ve forumdaþlara, saygýlarýmý býrakýyorum !
Sosyal Medyada Paylaşın: