Zingerilla IX

Gözlerini yumuyordu Mezopotamya’da ,
Gökyüzü kararýyor . .
Ay yüreðinin kýyýlarýna sessizce yanaþýyor ,
Yýldýzlar yüreðinin orta yerine demirini atýyor .
Dicle dinginleþiyor sesinde ,
Fýrat duruluyor nefes alýþlarýnda . .

Güneþ yüreðinden kopardýðý yakamozlarý
Bir baþka diyarlara savurdukça ,
Gözlerinin önüne düþüyordu yýldýzlar .
Gökyüzünden yüreðine kayan yakamozlar ,
Güneþ kýzýllýðýnda aðýr aðýr bakarken ,
Ne gökyüzü kararýyor ,
Ne kara bulutlardan yaðmur damlýyor ,
Ne de serin rüzgarlar esiyordu þelale saçlarýna .

Hüzün Kovan Kuþlarý gittiðinden beri ,
Öyle durgun ,
Öyle sessiz ,
Öyle hüzünlüydü .
Tozlu ve çamurlu yollardan geçiyordu ,
Aðýr aðýr yürürken ,
Rüzgarlar yüreðine esiyordu .
Savrulurken kýrmýzý uzun eteði ,
Hüzünleri dökülüyordu .
Yürüyordu Mardin’in dar sokaklarýnda ,
Aldýrýþ bile etmiyordu ,
Dökülen hüzünlü anýlarýna .
Acýlar damlýyordu yüreðinin orta yerinden ,
Yine de aldýrýþ bile etmeden geçip gidiyordu .

Kerpiçli evin damýndan ,
Damlarken yýldýzlar odasýnýn içine
Gökyüzünde asýlý kalan ay, bir baþka þavkardý gözlerine .
Gecelerin en koyu zamanýnda ,
Dar sokaklarda yalýn ayaðýyla yürüken ,
Anýlar yüreðinin saklý bahçelerinde dirilip ,
Düþlerinden çýkýp gelirdi Renas .
Elleri uzanýrdý Zingerilla’nýn ellerine ,
Ellerini kavuþtururdu ellerine ,
Parmaklarý dolanýrdý birbirlerine ,
Ay bir baþka parlardý ,
Kürtçe bir türkü olurdu rüzgarlarýn esintisi .
Yýldýzlar vals ederek dolanýrdý
Acýlarýna .
Ay saradý kanayan yüreklerini ,
Zingerilla , Renas’ýn dudaklarýndan öperdi ,
Naylon terlikleriyle ,
Renas’ýn ayaklarýna basarak . .

Dudaklarý dudaklarýna kavuþtuðunda ,
Nar aðaçlarý eðilirdi önlerinde ,
Dicle karýþýrdý ,
Renas
Biraz daha Misk-i ala kokusuna tutunup ,
Diyarlardan geçerdi .
Gözlerini yumarak ,
Yanaklarýndan bir kez daha öpebilmek için ;
Boynunun altlý üstlü geçitlerinden geçerdi .

Ve gözlerini açmadan ,
Uyanmadan düþlerinden ,
Bir köþeye geçerek ,
Sesizce yaðmur kuþlarýný bekliyordu .
Radio da ince bir tiz . .
Doðrularak koltuðundan ,
Radionun sesini biraz daha açtý ;
Radio da Maria Farantouri - To Mystiko çalýyordu .
Renas anýlardan geçiyordu ,
Yürüyordu yüreðinin düþ bahçelerinden ,
Mardin kapýlarý açýlýyordu bir bir ,
Asma üzüm bahçelerinden ,
Gelincik tarlarýndan ,
Nar aðaçlarýnýn ve ýhlamur kokularýnýn eksik olamadýðý köyüne varýyordu .
Yýkýk dökük harabe evlerin aralarýndan geçerek ,
Sürgün yollarýna varýyordu .
El ele yürüyorlardý ,
Korkuyorlardý ,
Zingerilla’nýn gözleri aðlýyordu ,
Sarýlýyordu Renas ’ýn boynuna ,
Renas sessizce aðlýyordu .
Yüreði kan aðlýyordu ,
Üzilmesin diye kucaðýna alarak koþar adýmlarla kaçýyordu .

Þimdi diye düþündü
Þimdi Otlar bürümüþtür ceviz aðaçlarýnýn dibini ,
Gelincik ve üzüm baðlarý kurumuþ ,
Ihlamur aðaçlarý köklerinden kopartýlmýþtýr diye düþündü .

Renas ’ýn ve Zingerilla’nýn evleri harabeye dönmüþ
Meþe aðaçlarýndan yapýlmýþ merdivenlerden evlerinin damlarýna çýkarak ,
Gökyüzünü izlerlerdi her gece .
Söylediði Dengbejler, Stranlar gökyüzüne ulaþýrdý
O anýlar artýk yoktu artýk. .

Renas ’ýn kara gözleri, Tuvallerde dolanýyordu ,
Her birini tuðlalý duvara asarak ,
Spot ýþýklarýyla aydýnlatmýþtý .
Gözleri bir bir tuvalde dolanýyordu ,
Buðulu sesi doluyordu kulaklarýna ,
Pencerenin aralarýndan sýzan rüzgarýn sesi bölüyor düþ gecesini ,
Ve uyanýyor düþlerinden Mirza
Uzun saçaklý sakallarýný düzelterek ,
Piposunu yaktý .
Okuduðu kitabýna kaldýðý yerden devam etmeye baþladý ;

’ Kevok uykudan uyanýp, gözlerini açtýðýnda gördüðü ilk þey,
güneþin maðaranýn içine uzanan ýþýklarý oluyor.
Maðaranýn aðzý apaydýnlýk, insanýn içini ýsýtan bir aydýnlýk.
Kevok toparlanarak maðaradan çýkýyor.
Þimdi etrafý daha iyi görebiliyor.
Bulunduklarý yer aðaçlarla sarýlmýþ bir yükselti.
Bu yüzden bütün ova ve ýrmaðýn etrafý rahatlýkla görülebiliyor buradan.
Ama Kevok ortalýkta yeni yüzler görüyor þimdi.
Öyle bir iki de deðil, yüz, yüz elli kadar yeni yüz.
Bir koþuþturma var. Oraya buraya gidip gelenler var.
Silahlar, fiþeklikler dolduruluyor, dürbünler temizleniyor.
Bu savaþçýlar da ne zaman geldiler?
Nereden, nasýl?
Kevok nasýl geliþlerini duymadý?
Yoksa Kevok’la arkadaþlarý geldiklerinde zaten burada mýydýlar?
"Günaydýn!"
Kevok yüzünü sesin geldiði tarafa döndüðünde,
Renas’ýn gülümseyen yüzü, uzun boyuyla karþýlaþýyor.
"Günaydýn," diyor . Kevok gülerek, "Bunlar ne zaman geldiler Renas ?"

(Aþk Gibi Aydýnlýk , Ölüm Gibi Karanlýk - sayfa 215)

Renas Tutaste
Sosyal Medyada Paylaşın: