Akşam Olurken Ufukta

akþam olurken ufukta güneþin battýðý yönde
seni gördüm güneþ batmaya hazýrlanýrken
doðuyordun yavaþ yavaþ ordan
tam güneþin battýðý yerden

baþlayacak olan karanlýðý yýrtýp yok ederek
gülümsüyordun gözlerini süzerek

baktýkça kamaþýyordu gözlerim
doyumsuz güzelliklerle bütünleþmiþ bedenin
benliðimi sarýyordu bütün ihtiþamýyla benim
karanlýðý yok seninle dolan dünyamýn gecesi yok

sarýyor evreni ve yüreðimi nurun
göz yaþýnda telaþ arzularda hasret
diyar diyar gurbet nedir bilmem
hasrete aðýt ayrýlýða türkü söyleyemem
güle baktýkça seni bülbülde kendimi göremem
çünkü nseninleyim seninle bir bütün

zamanýn her anýnda her diliminde
içimdesin yüreðimde ruhumda
seninleyim ben hep seninle
gerçeðinle olmasada hayalinle

kölecioðlu yaþatýyor seni hayalinde
hem yüreðinde hemde gönlünde
olmasanda ömrünün gerçeðinde
hep varsýn hep hayalinde düþünde

Ahmet kölecioðlu EKÝM 1998
Sosyal Medyada Paylaşın: