Þa
Rüzgar Çeker Yel İter
gazel olup dalýndan düþen bir yaprak mahkum olur rüzgara yele
hangi tarafa eserse yolu uzar gider o yöne
dönemez geriye düne bakamaz doðan doðacak güne
koþar rüzgar yelin gücünce ama deðil yarýna
sürükler götürür onu bilinmeyen meçhule
sonunda takýlýr bir çalýya rüzgar iter yel çeker
parça parça bölünerek ufak ufak daðýlýr
toz toprak duman içinde bir meçhulde uzaklara
kaybolur gider
hasret gurbetin beni düþürdü iþte misali o yapraða
ne döne biliyorum düne ne umut baðlayabiliyorum yarýna
bakamýyorum doðan doðacak güne
sensizlik rüzgar yel hasretin çalýlýk dikenlerle dolu dal
parçalanmýþ param parça bölünmüþ bende
hal içinde haller dolu periþan hal
ne belli yön ne belli yol
hasretiyin gurbetinde sensizliðin meçhulüne
kaybolup gidiyorum yar
kölecioðlu kaybolup gidiyorsun
hasret gurbetinde yarsýzliðýn meçhulüne
dönmüþ bahtýn aþk sevdada sonbaharýn gazeline
Ahmet kölecioðlu 27-09-2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.